شکل‌دهی پرچ

این مثال، اثربخشی یک پرچ خاص را با شبیه‌سازی فشردگی آن (که به آن فرآیند شکل‌دهی نیز گفته می‌شود) بررسی می‌کند.

ویژگی‌های زیر در Abaqus نشان داده شده است:

استفاده از فرمول‌بندی تحلیل کوپل شده اویلری-لاگرانژی ( CEL ) برای تحلیل یک مدل مکانیک جامد تحت تغییر شکل شدید، و

مقایسه نتایج حاصل از تحلیل مبتنی بر CEL با نتایج حاصل از یک مدل مشابه با استفاده از فرمول‌بندی سنتی لاگرانژی.

در این صفحه بحث می‌شود:

توضیحات برنامه
رویکردهای مدل‌سازی و تکنیک‌های شبیه‌سازی در آباکوس
مورد تحلیل لاگرانژی خالص
مورد تحلیل CEL
بحث نتایج و مقایسه موارد
اسکریپت‌های پایتون
فایل‌های ورودی
جداول
ارقام

توضیحات برنامه
پرچ‌ها نوعی بست هستند که برای ایجاد اتصال دائمی بین دو یا چند ورق از جنس مواد طراحی شده‌اند. طرح پرچ معمولاً از یک بدنه استوانه‌ای با دو قطر تشکیل شده است: قطر کوچکتر از طریق سوراخی در ورق‌های روی هم قرار می‌گیرد، سپس هر دو انتهای پرچ فشرده می‌شوند. فشرده‌سازی به طور مؤثر قطرهای بدنه پرچ را افزایش می‌دهد و ورق‌های مواد را بین دو انتهای پرچ قرار می‌دهد ( شکل ۱ را ببینید ). طرح‌ها و کاربردهای مختلف پرچ تغییر شکل‌های متفاوتی را متحمل می‌شوند، اما اصل اساسی در همه موارد یکسان است.

سه سوال در این مطالعه از اهمیت ویژه ای برخوردارند:

آیا پرچ در طول فرآیند شکل‌دهی به طور مناسب تغییر شکل می‌دهد؟

آیا پس از فرآیند شکل‌دهی، پرچ استحکام کافی برای نگه‌داشتن مواد متصل‌شده را حفظ می‌کند؟

آیا ابزار نصب پرچ قابلیت شکل‌دهی به پرچ را دارد؟

جابجایی‌ها در طول شبیه‌سازی شکل‌دهی نشان می‌دهند که آیا پرچ به طور مناسب تغییر شکل می‌دهد یا خیر. پس از تغییر شکل، استحکام پرچ تا حد زیادی به خواص ماده آن بستگی دارد؛ بررسی کرنش پلاستیک معادل در پرچ، نشانه‌ای از آسیب احتمالی یا کاهش استحکام در ماده را نشان می‌دهد. برای ارزیابی تأثیر پرچ بر ابزار نصب، نیروهای واکنش در ابزار را می‌توان با ظرفیت‌های نیروی شناخته شده در ابزارهای نصب استاندارد مقایسه کرد.